Obejmować piękno i przy nim trwać
Biała w przecudownej narzutce poruszyła
błękit i drzemiący lazur
Wpiła się jak powój w biały granit
przezroczystej mocy
Ślubowała pozostać
tu i teraz
wierna malarzom
mistykom,magom
W niebieskość szafiru
umieściła się
na kolanach Boga
błagając by
nie rzucała cienia
pozostając mitem
symbolem
piękna
cudowności
róża
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Poetazeslaska.com.
autor
slonzok
Dodano: 2016-11-08 04:15:39
Ten wiersz przeczytano 568 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
całe piekno to przyroda
pięknie
Takie piękno miło się obejmuje
Pozdrawiam:-)
Na tak
Piękno może ukazywać się w różnych miejscach. A
wszędzie być nie można.