Obietnica

Podążam droga kręta i stromą ,
Lecz nie widzę już znaków, nie widzę ideałów
Próbuje pozostać, zostać sobą ,
Lecz nie! Gdy to w co wierzysz okaże się chłamem
Gdy sztuka zamieni się w miernotę ,a postać anioła
W zwykłego człowieka; już nie ,juz nie…
nie masz czego tutaj szukać.

Tak ja również żyłam legenda Krakowa ,
Lecz każda legenda jest jak człowiek
Kiedyś umiera
Wiec po co dłużej wypatruje artystów
Pisarzy chadzających po plantach
Muzyków przesiadujących pod drzwiami
Oni odeszli ; już nie ,juz nie…
nie masz czego tutaj szukać.

Poszłam po twoich śladach ,
One były tak wyraźne a twój głos wolał mnie
Lecz dziś już niema tu nikogo ,ławki puste
Szarość świata .Gdzie się podziały tamte barwy ?
One pozostały na kartach naszych listów ,
Dziś niewiele maja z rzeczywistości
One wyblakły jak Ty; już nie ,juz nie…
nie masz czego tutaj szukać.

autor

JulietofNorth

Napisany: 2010-11-21 Dodano: 2010-11-21 14:30:17

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie