"Obietnica"

Przemijamy
Jako ludzie świadomi swojego losu
Zanikamy
Jako szare cienie szarych osób
Milkniemy
Pośród krzyków świata, bycia
Umieramy
Nim poznamy smaki zycia

***

Nieprawdą jest, że człowiek się rodzi i umiera w bólu,
Że żyje szczęśliwy dla szczęścia ogółu.
Człowiek bez lustra nie dojrzy niczego
Ni bólu ni szczęścia, oto głupców credo.

Nie jestem idiotą choć na granicy
Na krawędzi rozkoszy i marzeń stanicy.
Nie widzę w lustrze pogardy i pychy
I nieprawości i mil nieprzebytych.
Widzę obietnicę, przysięgę wieczystą
O ciemnych włosach z duszyczką czystą.
Widzę przysięgę w oczach dziewczyny
Refleksji mej duszy, odkupienia winy.
Te oczy szeroko owiane blaskiem
Też wdzięczna poza z całym poklaskiem.
Te rączki jak wiązki wolno opuszczone
A brwi jak wierchy w górę postawione.
Usteczka małe, kuszą jak róże
I jednym podmuchem grzmią mi jak burze.
Tylko z ich słodyczą mogę słodycz czuć
Unosić się i latać, i marzenia snuć.
Tylko w tych ustach widzę granicę
Odmiany świata, czułości obietnicę.

***

Przeciwności losu w piach w piach w piach
Niech rozsypią się w ten piach
Nie pozwolę Zefirowi uwolnić gniew na świat.
Delikatnie Serafinku oświetl chłodu mego smak,
Odmień niezmienione raz na zawsze, tak o tak!
Z walką na ramieniu, ciepłem na karku,
Pokaż jak się kocha, pokaż im kanarku!

***

I choć niełatwa to droga, nie martwię się wcale
Gdyż mam na mej dłoni twe serduszko małe

autor

szefuuu

Napisany: 2017-12-16 Dodano: 2017-12-16 01:27:14

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie