W objęciach koszmaru

Moje myśli szepczą to tylko żart
powaga na Twej twarzy zaprzecza
prawda dociera powoli
a gdy mija metę...
umieram przyodziana w ból
brak tchu
oczy przesłania ciemność
w głowie pustka
dokąd mam iść?
co z sobą począć?
bo przecież być kochanym
to znaczy żyć
dopiłam kubek rozpaczy
ze szczyptą nadziei
i ułożyłam się do snu
teraz czekam aż mnie uwolnisz
ze szponów złego koszmaru

autor

Siekierra

Dodano: 2009-10-24 12:59:13

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie