Obłęd

Czasami
on mnie doprowadza do paranoii
staje się obsesją
i ogarnia całą moją duszę
Wbija się pazurami w wnętrzności
i wysysa całą ich żywotność
odbiera siłę i energię
Wtedy jestem matowa szara
i jakaś nieobecna
daleka od świata
i bliska sobie
Smutna z ponurą miną
bez echa dzwięczności
taka jakaś nijaka
istniejąca tylko dla niego
tylko nim
I zalewam policzki
ciężkim mokrym skarbem duszy
rozpływa się w przejrzysztych kroplach
swej słonej bytności
Taka lekka
wpatrzona w otchłań ciemności
nic pustka
brak jego obok mnie
Tylko tęsknota wieczne pragnienie
To mija przechodzi
i nastaje wolność
dezintegracja i obojętność
wkracza w moje ciało
Jednak to zwiewne uczucie
i obłęd powraca

autor

Modliszka

Napisany: 1997-03-03 Dodano: 2005-03-14 16:30:53

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie