Obłęd

nie czekaj za długo...dobry wiersz...

Zamiast opisowych uwag, moja mała wariacja w temacie,
w której nieco patosu wycięłam. Z góry sorry za
ingerencję w tekst.


Skąd we mnie bóle utkwione pod mostkiem?
Wpędzają w smutek, przelewają żale.
Nie pozwalają mieć w oczach radości,
szarpią myślami, jak sztorm grzywą fali.

Bliski szaleństwa osaczony burzą,
pragnę się wyrwać z tego opętania.
W życiowych wichrach, wciąż w szponach nawały,
nie mogę poczuć posmaku kochania.

Piękny, przejmujący wiersz. Znam dobrze to uczucie,
ale tak kochają tylko ludzie wrażliwi Mareczku.
Serdecznie pozdrawiam wraz z nadchodzącą wiosną :)

Uwagi? Bardzo proszę:
"co nie pozwala mieć w radości oczy" - raczej "mieć w
radości oczu" - typowe naciąganie słowa do rymu oraz
inwersja.

"lecz mnie trzymają wichrów życia szpony' - o matko, a
co to jest? Wichrów życia szpony - gorszej frazy nie
słyszałam.

Poza tym banał, płasko i nijak. Oczywiście moim
skromnym zdaniem. Miłego autorze.

A jakież tu mogą być uwagi Marku!
wiersz super! Pozdrawiam serdecznie:)

W wielkim smutku napisany jest ten wierszem, czuć ten
dramat i tą boleść mhmmmm myślę, że to tylko wierz?

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie:)

żadnych uwag nie mam, po prostu mi się podoba :-)

tyle uczuć jest w twoich wierszach,
cala dusza "płacze"

"Skąd boleść we mnie, która serce toczy
i w smutek wpędza, wylewając żale,"
...na tak :)

Piękny wiersz,serdecznie pozdrawiam

czemu tyle sotku w Twoim wierszu tyle smutku?
pozdrawiam:)

a pewnie kusi cię i wodzi za nos
diabelskie nasienie co przychodzi na noc
nie daj się oj nie daj mamidłom wszelakim
przecież człek rozumny a nie byle-jaki

Smutno o niespełnionych pragnieniach, tęsknocie,
oczekiwaniu i jakiejś wewnętrznej walce. Podoba mi
się.
Pozdrawiam :)

To Twój własny ogień...(:

Piękny:)