Oblicza Poezji
Poezja żyje w ciszy lasu.
Czasem smętna jest i ponura.
Każdy jej sens to miara czasu,
Czasem jak ta gradowa chmura.
W szeleście liści brzmi cichutko,
To czasem znowu śpiewa pięknie.
W lirycznym rytmie jest jak nutka,
To znów czasem zagrzmi gniewnie.
Poezja budzi się wraz z wiosną,
By oddać każdą swoją piękność.
Czasem rozmawia z jesieni sosną,
To znów okaże swoją wdzięczność.
W geście, słowie czy muzyce.
Ukazuje swój sens przekazu.
Piękna, niezłomna w swej liryce,
Jest jak pejzaż w ramach obrazu.
Dajmy się ponieść jej walorom,
Zasmakować jej sensu istnienia.
Traktujmy ją zawsze jak swoją,
By doznać poezji spełnienia.
autor
Piotrek40
Dodano: 2007-12-19 11:40:50
Ten wiersz przeczytano 1054 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Tak wieloma epitetami można określić Poezję i jest tak
niezbadana niczym kobieta:)
,,ze wszystkich rzeczy na tym świecie zostanie tylko
dobro i poezja,,C.KNorwid...twoja również
POezja jest w każdym oddechu natury i w słońcu
uśmiechu człowieka i czeka aby ją odkryć Bawi się z
nami w chowanego Pięknie w wierszu melodia płynie
poezją Dobry wiersz w wymowie i formie
...traktujmy ja zawsze jak swoją...Podoba mi sie,
jakbym siebie słyszał.Traktuje ja właśnie jak swoje
dzieci.mam do swojej poezji stosunek
emocjonalny.piękny wiersz
Ładna i przyjemna ta Twoja poezja:)
Widzę, że poezja (sorki, wierszoklecenie) jest dla
ciebie tym samym co dla mnie :))) Pozdrawiam
..piekny wiersz Piotrze...poezja, podobnie jak milosc
ma rozne oblicza no i wszedzie znajdzie swoje
miejsce...ladnie....:))
poezja jest zyciem i czesto naszym bycie Bardzo dobry
wiersz
Poezja niektórych trzyma przy życiu! Warto pisać
i...czytać miło Twój wiersz!