OBLICZA SUMIENIA
zawsze czyń dobrze zło kołem omijaj
wznoś się mądrością nad inne stworzenia
miej w sercu miłość a wtedy zachowasz
czystość sumienia
wstań gdy upadniesz pod ciężarem
grzechów
idź drogą wiary lepszej ścieżki nie ma
raduj się życiem wszak zyskasz dla duszy
spokój sumienia
nie rób drugiemu co tobie niemiłe
otocz opieką dotkniętych cierpieniem
dobro niech będzie mottem i przesłaniem
kształtuj sumienie
życie u kresu wystawi rachunek
czy kiedyś zaznasz pełni ukojenia
zajrzyj w głąb siebie posłuchaj wyrzutów
głosu sumienia
autor
ewciaw1963
Dodano: 2011-10-18 08:39:23
Ten wiersz przeczytano 1069 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Im wyższy szczebel, tym sumienie w niższej cenie.
Ewuniu pięknie, tak właśnie trzeba postępować,
popieram choć nie zawsze łatwa to droga, ale czy jest
w ogóle taka .. z serca pozdrawiam i dziękuję :)
Witaj bardzo ładny wiersz, pozdrawiam serdecznie
/życie u kresu wystawi rachunek/
Oj wystawi mi wystawi...
Ładny wiersz Ewuniu!
Gdyby każdy kierował się radami z tego wiersza, świat
byłby o wiele piękniejszy... Dobra recepta na życie w
zgodzie z własnym sumieniem. Pozdrawiam serdecznie:)
bardzo fjaneie napisane
bardzo osobisty wiersz jestem pełen uznania
Ewclaw będę się uczyć od Ciebie jak pisać takie
wiersze.
Po prostu....piękny... :)
Zgadzam się Ewuniu!! to wszystko prawda++++++
Pozdrawiam serdecznie :))
Bardzo ładnie, bardzo leki w odbiorze, kawałek
ciężkiej pracy, wiersz dopracowany w każdym calu,
tylko delikatna sugestia '' zło łukiem omijaj ''
pozdrawiam cieplutko i uśmiech zostawiam:)
Wiersz trochę w karatowym klimacie.
Dobre i cenne rady zawsze godne największej uwagi.
Pozdrawiam:)
Witaj bardzo ładny wiersz to jak regulamin człowieka ,
pozdrawiam
Każdemu zostanie wystawiony rachunek za który będzie
trzeba zapłacić:)
piękny i mądry wiersz!Pozdrawiam!