Obłok drzewa...
Przy wodopoju życia
jest wiele pragnień
to woda słońca niwy...
klejnot duszy serce skruszy
zobaczysz wtedy
wszystko jak na dłoni
były chwile radosne
i łza toczyła się po ziemi
ponies ja trzeba aby ją nie rozlać
kropelki na czole pot z nieba kapie
uchwycić je do dłoni i rozgrzać
wypuścić w przestworza ...
ta rosa uniesie się w niebo
powstaną chmurki podobne do
Chleba
ucałować przytulic...
bo życie to kłos
życia lilii
która ma kielich
wybranki..
autor
kryst...
Dodano: 2020-02-04 13:13:44
Ten wiersz przeczytano 595 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Bardzo ciekawie taki obłok.
Refleksyjny wiersz, z miłością pisany.
Pozdrawiam serdecznie :)
Piekny wiersz:)
Ładnie z miłością napisane. Pozdrawiam:)
Ciekawe porównania, z pewnością wybranka dla wybranka
jest ważna
i jej kielich życia również:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Solą życia jest łza wypływająca z głębi duszy i miłość
która smutek kruszy... Pozdrawiam serdecznie.
Ładny, refleksyjny wiersz, puenta znakomita,
pozdrawiam ciepło.
ciekawy,życiowy wiersz skłaniający do refleksji,..to
życie okupione trudem w efekcie daje radość i
smak-zakończenie jest klamrą spinającą całość
utworu*pozdrawiam
potwierdzam, zakończenie jest piękne.
Ostatnia zwrotka na wielki plus... serdeczności
Puenta bardzo przypadła mi do gustu
Pozdrawiam ;)