Obłok w kształcie serca

panie W... >again

Serce moje tonie
w zgiełku spalonego miasta
rozrywa je na strzępy
wiatr, co nim chłostał

Bawi się naiwnym sercem,
co kocha bez wzajemności,
co wierzy w jeszcze jedną chwilę
tamtej namiętności

zanim ją by dostało
rozerwie się w smutku samotności
Bo naiwnie wierzy
w istnienie wymyślonej miłości
i zatonęło na tle nieba
schowane za spalonymi wieżowcami.
Jak żyć będzie ta osoba,
której serce zostało zgniecione szczypcami?

Pisząc patrzyłam w chmurę, która za oknem tonęła w krajobrazie bloków i powolnie się rozpadała. Wyobraziłam sobie, że wiatrem był ON a chmurą ja.

autor

cielaczek

Napisany: 2007-01-29 Dodano: 2007-02-04 19:54:47

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie