Obojętność i zapomnienie...

W życiu bywa różnie, ale nie może być ani obojętności,
ani tym bardziej zapomnienia.

Mówisz prawdę i co ciekawe ta prawda z każdym rokiem
jest coraz bardziej nieciekawa. Ci którzy obecnie
traktują starszych jak eksponaty już niedługo będą
jeszcze większymi eksponatami, gdyż oni posiadają
bardzo ograniczone umiejętności przebywania w grupie.
Cały ich świat zamyka się przy klawiaturze komputera.
Ale to już ich problem. W Stanach istnieją takie mini
miasteczka w których starsi ludzie żyją właściwie w
swoim gronie, ciesząc się swoimi zainteresowaniami,
przyjaźniami. To może nie koniecznie najlepsze
rozwiązanie, ale jeśli nie możemy dostać piątki to
najpewniej lepiej się cieszyć z oceny trzy z plusem
niż zamykać się z dwóją w dzienniku:))) Wiersz na
plus:)))

Bardzo dobry wiersz i puenta, pozdrawiam ciepło.

Podobnie jak przedmówcy, zgadzam się z przekazem.
Pozdrawiam serdecznie :)

Utwór jest dobrym komentarzem do wiersza slonzoka.
Pozdrawiam.

Tym razem pozwolę sobie za Marylą,
a puenta znakomita.
Pozdrawiam niedzielnie.

Zgadzam się z Tobą, co do słowa.
Pozdrawiam serdecznie :)

Słowo w słowo się z Tobą kochana zgadzam, bo też tak
widzę i czuję...tylko jak to wszystko zmienić...to nie
jest ani łatwe ani proste. Dużo zdrówka życzę i
cieplutko pozdrawiam :)

mądre słowa, ale także od starszych ludzi zależy jak
będą traktowani nie mogą bezwolnie czekać, tylko
uczestniczyć w życiu rodziny, bo to ona jest
najbliżej, wspierać ja i pomagać w miarę możliwości.

Bardzo ciekawa refleksja... Wszystkich nas czeka
starość, jeśli dożyjemy. Pozdrawiam serdecznie, miłej
niedzieli:)

"często jak eksponaty muzealne traktowani" Ile ludzi,
tyle doświadczeń. Z szacunkiem dla osób starszych aż
tak źle jednak w Polsce nie jest (w muzeach eksponatów
zazwyczaj zabraniają dotykać). Pozdrawiam.

Dobrze to Krysiu ujęłaś... niektórzy zapominają o tym
że czas mija...
Pozdrawiam ciepło i przytulam niedzielne