Obrączki
Lśnią smutkiem na naszych palcach
I bledną przy każdym zaćmieniu księżyca
Perfekcyjna iluzja
I śmiech przez łzy
Dwa światy-
próbują się zjednać
ale pochłaniają siebie nawzajem
Wyczerpani codziennością
Zniechęceni brakiem zrozumienia
Chciałabym móc wykrzyczeć...
Ten ból
Ten smutek
Tą samotność
Lecz nie mogę
Pustka ogranicza mnie ciszą
Komentarze (24)
Czas uplywa , uplywem mnie zmienia..
Ja bym dodal koncowke..bym
Dobry wiersz,a przekaz bardzo smutny.Niestety
samotność we dwoje i brak zrozumienia z pewnością jest
jednym z najgorszych rodzajów samotności...
Pozdrawiam serdecznie:)
Bywamy w tych samych mjejscach
sie zdaje
Nieraz muzyka tam glosna
to znow cisza bloga
co spokoj pompujac przez nozdrza
smierc chaosowi zadaje
taka samotność we dwoje ..jest najgorszą z ciszy która
krzyczy ...smutne ...
pozdrawiam:-)
Moja wyobraźnia pozwala mi szkicować tak jak
wielobarwnego czaru ogonek, jak ten spleciony z
siejącą radość przyśpiewką tulącego owocu.
To prawda, lilitH, cisza koi ale bywa też
przeraźliwa...pozdrawiam:)
To jakbyś pisała o mnie... Uszanowanko :))
Nie ma nic gorszego jak samotność
przy najbliższej osobie i ta obojętność, to bardzo
boli.
Wzruszający i smutny wiersz. Pozdrawiam serdecznie.
Smutne zakończenie ale nie trać nadziei słonko jeszcze
zaświeci specjalnie dla Ciebie.Pozdrawiam.
Wyczerpani codziennością
Zniechęceni brakiem zrozumienia
smutne słowa - wzruszają
Bardzo dobry chociaż smutny.
Pozdrawiam
Samotność we dwoje, znam to uczucie, smutny wiersz ale
bardzo ładnie napisany, pozdrawiam cieplutko
samotność w tłumie, albo samotność z innym człowiekiem
to chyba jedna z najgorszych form samotności - wiedzą
to tylko Ci którzy to uczucie znają...
Smutny wiersz lecz bardzo ładnie napisany.
Pozdrawiam
Smutny poruszający wiersz.Pozdrawiam.