Obraz

Niewidzialny malarz niewidzialnym pędzlem
Maluję, maluje strzeliste, gotyckie
Maluje , firmamenty niebotyczne
Błyszczą diamenty, strojne obrazu fragmenty


Rodzi się obraz w mroźnej szarości
Zdaje się promieniować ku wieczności
Powstaje obraz niepokorny
Jednej tylko barwy a jak cudny

Malarz dotyka obrazu pędzlem gdzie popadnie
Boże jakie to piękne , chaotycznie składne
Tło znika , sypie się nowe jak w środku burzy
Garnie się piękno do piękna bez obłudy

Oczy nad obrazem mogą się prześlizgnąć
Lub szybko przefrunąć
Bo kontury ciągłe się zmieniają
Na nowe piękno od malarza czekają

Zatrzymał malarz swój pędzel w locie
Zaprzestał malowania w szarości
Mróz zelżał, ciepła wiosna
Zmyje ona obraz w całości

Ten cudowny obraz malowała natura
To była zima , i jej synalek mróz
Na szybie swoja obecność ponacinał
Było piękno, minęło, no cóż

autor

slonzok

Napisany: 2011-01-07 Dodano: 2011-01-14 07:24:08

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie