Obraz człowieka
Obraz człowieka
W świecie gdzie zmyślność i siła,
Gdzie wielkość rodu się śniła
W życiu gatunku każdego,
Każdego dnia przeżytego.
Stał się istotą najtęższą,
W świecie gdzie sztuką największą
Jest wola i chęć przetrwania,
I przyszłości kreowania.
Przebiegły w życiu tropiciel,
Mąż stanu, wielki myśliciel,
Wyrobnik życia twardego,
Cierpiętnik czasu żmudnego.
Porządek natury zburzył,
Energii zbyt wiele zużył,
Niszczy swą Ziemię niezmiernie,
Wszystko zawłaszcza bezczelnie.
Nos swój już w kosmos wystawił,
Z chęcią by w stwórcę się bawił.
Czy tam dalej będzie niszczył?
Czy głupotą będzie pysznił?
Wiesz już bracie w które zwierzę
Swoim bólem prosto mierzę?
Wszak to obraz jest człowieka.
Jaka przyszłość jego czeka?
K. Puchała
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.