Obraz sercem malowany
Z przeszłością głęboko korzenie
zrośnięte
Jak drzewa dębowego w świecie przyrody
Wystawione na próbę o każdej porze roku
Życie to jedno wzrasta z upływem dni i
nocy
Wczoraj już wpisane do księgi ku pamięci
By czasem powróciło jak echo
wspomnieniem
Dziś jest czystą kartą rozłożoną na
dłoni
Na której obraz maluję losu
przeznaczeniem
Minuty jak motyle zbyt szybko umykają
Znajduję pośród cienia jakąś bladą siłę
Wspinam się niewidoczna ścieżką pod górę
Zanim pień mego drzewa zima śniegiem
okryje
Nie ściska nikt ręki nie tuli do piersi
I nikt się nie domyśla bo któż wiedzieć
może
Że tęsknota w sercu mąci spokój myśli
Które jak leśne ptaki trzepocą w mej
głowie
Rodzące się co dzień by nowym krzykiem
Wyrazić piękno świata chociaż żal serce
ściska
Zegar za szybko bije by zapisać wszystko
Ale korzenie zostaną a kiedyś grobu
zgliszcza
Na którym może ktoś głowę w ciszy
pochyli
Przywróci na chwilę obraz z dalekiej
przeszłości
Wspomnienie tego dnia zapisane biciem
serca
W kroplach deszczu jesieni zrodzonych z
miłości
Komentarze (4)
czytam i czytam twój wiersz..porównujesz życie do
korzenia drzewa,które jest wystawione n próbę różnych
niespodzianek...wiesz nawet nie potrafię skomentować
poprawnie tego wiersza..ale bardzo mi się podoba...
Rozliczenie przeszlosci.." wczoraj juz za-
pisane do ksiegi"..i bol sciskajacy serce,
ze w zyciu wszystko tak szybko przemija..
niestety..wiersz "dusza" pisany.
Przeczytałam trzy razy twój wiersz i zastanowiłam się
nad nim, gdyż jak wiesz ja nie piszę komentarzy w
ciemno. Chociaż wiersze nie rymowane nie są mi bliskie
w twoim jest wiele pięknych przenośni i mądra sensowna
treść a swoją drogą, uczucie bliskie każdemu. Brawo za
ten wiersz.
cza wspomnien , ,Minuty jak motyle zbyd szybko
umykają.znajduje pośród cienia jakąś bladą siłę'' i
to jest piekne .