Obrońcom Wisły 1920 r.

Ot, taka "cepeliada" na zamówienie, ale skoro nie przydarza mi się ostatnio nic innego... ;-)

Wzdłuż wstęgi Wisły błękitnej
czerwona fala się toczy,
na zgubę Tej, co pokoleń
patrzyły stęsknione oczy.

Chce we krwi skąpać niewinność
ziemi z rąk wrogów wyrwanej,
"śmierć panom" - grzmiąc na sztandarach,
chce sama być nowym panem.

Lecz na włocławskim bulwarze
karabin w ręku nie zadrży,
nie chybi mężny obrońca,
chociaż przez perły łez patrzy.

Choć grad kul sięga Katedry
i Pałac Biskupi płonie,
wciąż mocniej dzierżą brzeg rzeki
okrzepłe, żołnierskie dłonie.

Wytrwali straceńcy twardzi,
niczym wiślane kamienie,
wyśnili w piasku okopów
snu o wolności spełnienie.

Dziś, spod mogiły na wzgórzu,
dusze wpatrują się czyste
w kujawską krwią okupioną,
błękitną po polsku Wisłę.

autor

vooko

Napisany: 2008-01-23 Dodano: 2008-02-03 17:59:49

Ten wiersz przeczytano 1402 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie