Obudź mnie;
Obudź mnie, szturchnij, unieś wysoko
Ze skały zrzuć, fale skryją głęboko
W czarnej głębinie niejedno życie
Z marzeniami śpiewa, cicho płynie
Obudź mnie, szturchnij, pokaż róży kwiat
Wypłynę niesiona przez falę życia
W ramionach wody oddech wyrównam
Otworzę oczy, głębię pokonam.
autor
Ania M.
Dodano: 2017-07-05 11:11:46
Ten wiersz przeczytano 1249 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Pogodnego weekendu życzę :)
lubię budzić się sama ;)
ale podoba mi się budzenie o zapachu róży :)++
Obudź się i wracaj na Beja :)
Miłej soboty Aniu :)
Czasem trzeba kogoś wrzucić na głęboką wodę, aby
nauczył się pływać. Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam najserdeczniej :)
Ciekawsze takie budzenie niż budzikiem :)
Pozdrawiam Aniu :)
obudź życie co we mnie drży
bo przemknie nim obudzę się
życie jest darem którego kwiat
więdnie szybciej niż życie trwa
wiec pielęgnuj go, podlewaj łzą
będzie ci rósł i plon obwity da
podlewany skłonnościami kwiat
trujący ma,a w nasieniu boleść twa
Ciekawa refleksja...
+ Pozdrawiam
Dasz radę Aniu
Pozdrawiam:-)
Tak z róży miłością łatwiej głębię pokonać, to fakt.
Miłego dnia Aniu życzę:)
Tak będzie :)
Ciekawie o pokonywaniu własnych słabości. Sen
odczytuję jako letarg, bierność, a wybudzenie zachęca
do działania.
Pozdrawiam :)
Skromny, piękny wiersz Aniu. Pozdrawiam.
bardzo ładnie z nadzieją obudzona szczęśliwie
odnajdziesz miłości ramiona czego Ci Aniu życzę:-)
pozdrawiam
czy można szturchnąć - nie budząc?
Pozdrawiam serdecznie