Obudzić się w pandemii

Obudź się i otwórz oczy, przyszła pora skończyć sen.
Obudź się, by sen proroczy nie zaskoczył we śnie Cię.

Zamknij oczy, otwórz umysł, świat reguły zmienia swe,
obudź umysł, byś przez niego mógł rozpocząć nowy sen.

Umysł będzie Ci potrzebny, bo już wzrok nie liczy się
odkryj nową rzeczywistość, czas odtworzyć Świat w 3D.

I choć ciało się poddaje, nie rozumie linii tej,
umysł w buncie się postawił i nie pójdzie w świat 5G.

Orwellowskie ostrzeżenia pozwoliły przetrwać nam,
peerelowskie ideały nigdy nie złamały nas.

Obudź się, bo dusza krzyczy, Świat reguły zmienia już
i nie będzie teraz łatwo świat pandemii sobie stwórz.

To, co proste było kiedyś, miałeś swój wewnętrzny świat,
teraz oddać go zmuszają, nie masz szansy zostać sam.

Przyszedł czas by światli ludzie, obudzili umysł mas,
pokazali jak w podludzi łatwo zmienić wszystkich nas.

Gdzie ta siła, niezależność, co przez lata była w nas?...
Odciskała swoje piętno, na rządzących kładła strach.

Teraz wszystko się zmieniło, kreatywność spowił sen
człowiek ma być owcą błędną, na posiłek budzić się.

Solidarność międzyludzka zaślepiła umysł zdrowy,
przemyślana propaganda zbiera dziś obfite plony.

Zjednoczyli społeczeństwo przy pandemii „wymyślonej“,
nikt już o nic dziś nie pyta, w klocki Lego świat zmieniony.

I nikt cyfr nie porównuje...
Nikt nie pyta gdzie jest sens...

Obudź się... lecz zamknij oczy!
Mechaniczny żywot wiedź.

autor

tarnawargorzkowski

Napisany: 2020-07-08 Dodano: 2020-07-08 12:35:04

Ten wiersz przeczytano 1347 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie