OBYCZAJE cz.1 (Kobieta Wyzwolona)

Ten wierszyk powstał jak miałem 17 lat i nie mam zamiaru go poprawiać bo to jakbym zniszczył tamten okres...dajcie spokój :)

Kiedy patrzę na siebie budzę się z niesmakiem .
Byłam z wieloma i z niejednym chłopakiem ,
wówczas głodna przeżywania wrażeń i seksu ,
ubrana czasami w dziwaczne stroje z lateksu .

Rozpasana we władaniu dzikich zmysłów .

Wszyscy mnie mieli i dotykali ,
dłonie pod moją bieliznę wsadzali .
Byłam u szczytu , jak wulkan wrzałam ,
tak było przyjemnie że drgałam , jęczałam .

Przeżywając najcudowniejsze w życiu chwile
które po dziś dzień wspominam bardzo mile .

To mój kaprys że obnażona stoję na ulicy .
Zazdroszczę młodej nietkniętej dziewicy,
która skarbu swojego nikomu nie oddała
i siła męska jej pieczęci nie złamała .
Mimo wspaniałych chwil jakie mnie czekały
i uniesieniom boskim moje ciało oddawały .
To chciałabym od początku miłość poznawać ,
być z jednym partnerem i szczęścia doznawać .
Wiem że nie jestem przez świat przekreślona
bo pochodzę od Boga i jestem stworzona
na jego podobieństwo i wiem że wybacza .
I swoją miłością mnie zawsze otacza .
Wiem że nie jestem przez świat przekreślona ,
choćbym była przez ludzi w gniewie osądzona
jako brudna dziwka nie warta nawet splunięcia ,
niech wiedzą że byłam czysta od swego poczęcia .

autor

30iel

Napisany: 2017-01-04 Dodano: 2017-05-09 06:50:17

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie