Ocalenie

Nim się znowu pojawicie
przed mizernym mym odbiciem
i nad mym plugawym życiem
święty krąg swój zatoczycie...

Pojąć dajcie cud zdarzenia
co pojęcie moje zmienia
do świata i całego istnienia
i bólu nie do zniesienia...

Ja pokornie przyjmę dary
które Wyśce mi zesłali
z Niebios i Piekieł mocami
by na świecie pozostały...

Za sprawą stnienia mego
i świata mi nieznanego
przekażę ludziom w ofierze
to, w co sama jeszcze nie wierzę
piękno miłości istnienia
ocalę od zapomnienia.

autor

Atena_

Dodano: 2005-04-13 15:39:09

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie