OCALENIE

Wyrzucę z siebie resztki złudzeń .
Zasieje w sobie maleńkie ziarenko nadziei .
Nie dam się wdeptać
w bezsens codzienności
i wyrwę się z tego błędnego koła .
I choć nie jestem integralną całością ,
nie rozsypię się na kawałki
własnej jaźni .

Nadszedł czas ,
w którym nic już nie jest proste .

W psychicznej niestabilności ,
w płynnej materii bytu
nie utonę .

Jest wartość , której gęstość
jest dużo większa
i gdzie można postawić stopę
w miarę pewnie .

To miłość ,
ona mnie ocali .
Wyrówna we mnie
proporcje dobra i zła .

autor

iramea

Dodano: 2009-02-04 16:19:15

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie