OCALENIE

z bezdechu nocnego przestało bić moje serce
ono nie jest jak maszyna niestety
w nocy nie mogę złapać powietrza
i duszę się coraz częściej
możliwe że ktoś po raz ostatni wymówił po cichu moje imię
możliwe że on ostatnio nie żartował z zagubienia odchodząc
w promyku z światła nocnego iskry oświetlają moją dusze
widać kogo kocham kogo pragnę
w nocy gdy jestem sama mam czas dla siebie
rozmyślam nad sensem istnienia
myślę i czekam kiedy wróci moje szczęście
mój dom w płomieniach spłonął
a ja bezdomna trwam na modlitwie
przepraszam Boże ponownie jak w śnie jak w transie
odchodzę od Ciebie odchodzę od naszych wspomnień
wir i otchłanie niezgłębione wołają samotnie
jak na pustyni zaczynam mieć jakąś złudną wizje
że koniec świata był już był jakby ogniem i mieczem
to teraz tylko mów szeptem do Nieba
o swoim smutku lub radości

autor

Chrystiana

Napisany: 2020-10-10 Dodano: 2020-10-10 20:02:25

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie