Ocalić od zapomnienia
Stare krzesło co kurzem się pokryło i
świeca co żywot swój wypaliła
Te dłonie splecione razem co szczęście
zwiastowały
Te wschody i zachody słońca
Uśmiech na twej twarzy i pierwszy
pocałunek
Przyjaźnie i miłości
Pierwsze kroki i pacierze wyszeptane
skrycie
Boże w tobie pokładających nadzieje "Ocal
od zapomnienia".
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.