Ocean życia...

Każdy jest sterem, żeglarzem i okrętem

Chwyciwszy życia swego ster okrętu
Płynę po bezmiarze jestestwa oceanu
Choć mam już leciwy takielunek
I me burty ciut zmurszałe

Zręcznie wchodzę miedzy życia rafy
Płycizny słów hen omijam
Z dala ludzkiej burzy wypatruję
Skrzętnie mijam kłótni odmęty

Lecz wyczuwam rejsu kres
Szukam portu spokojnego
By uchronił mnie od łez
I zapewnił odrobinę spokoju wiecznego

Bądź zadowolony ze swego rejsu

autor

JaroZet

Napisany: 2007-02-25 Dodano: 2007-02-25 12:22:48

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie