Octavarium

(Z cyklu: Albumy muzyczne)

***

Teksty z cyklu „Albumy muzyczne”, nie są przekładami. Są one jedynie luźno związane z oryginalnymi tekstami utworów, zawartymi na prezentowanych przeze mnie albumach muzycznych. Zarówno sama muzyka jak i treść utworów śpiewanych są dla mnie niejako pretekstem i inspiracją do przedstawienia swoistego konceptu fantastycznego.

***

Na głowy niewinnych spada płonące niebo.
Błogi czas tryumfującego demona…

… nieokreślone dźwięki…
echa świętych pieśni…
… rozdzierające ze świstem powietrze
ostre krople
żelaznego deszczu…

…

Szaleństwo wnika w struktury schorowanych tkanek. Doprowadza do destrukcji
na
– każdym poziomie….

Coraz bardziej nachalne komunikaty, podsycane monotonnymi modlitwami
fałszywych proroków,
mieszają się z histerycznym łkaniem osieroconych matek, które cierpią w czasie
bez
– opamiętania…

…

Brudny,
zaśmiecony mżącymi pikselami przekaz,
niemalże
– na każdym kanale…

Dyskusje o anihilacji… i tworzeniu – w zasadzie – nie wiadomo, czego…
Wspomagane owacjami głupców (zwolenników tyranii)
płomienne tyrady nowych pseudo-znawców o chlupiących odmóżdżoną cieczą czaszkach…

…

Tymczasem pękają w oknach szyby
od piekielnego gromu…
Zapadają się w obłokach pyłu świetliste
filary…

… śmieją się ostatnim śmiechem samobójcy-zwycięzcy,
z żarem
wypalającym oczy…

Poświęceni synowie…
… poświęceni synowie…

… … poświęceni synowie…

*

Wyłaniam się z otchłani niematerialnego świata… Przechodzę przez powłokę, co oddziela
sen
… od jawy…

… budzę się…
zasypiam…
słońce…
pochmurny dzień…
i znowu słońce…

Otwieram wolno zlepione powieki, jak ślepiec, który przejrzał po latach.
Niezrozumienie kładzie się na mój mózg rozpaloną, żelazną sztabą!

Pulsowanie w skroniach… palpitacja serca… Krzyk rozpaczy przed świetlistym bogiem
z
aureolą słońca…

…

Chwytają mnie za ręce
jakieś białe istoty…
Prowadzą do Raju, czy może…
do
– piekła?

…

Jestem zamknięty w jasnym sześcianie… Coś się cały czas przesuwa, podnosi… Dokonuje
pełnego zwrotu…
Powtarza swój cykl od początku…
I znowu…

… znowu…

…

Błękitne niebo… Lśniące kontury rzeczy…
Za oknem pociągu zielone drzewa,
na zboczach szczytów średniowieczne
zamki…

Gdzie ja jestem? Dokąd jadę?

Słońce przebija się przez szybę… oślepia i rani…

…

… wybudzam się ze snu potrójnego… w sen zapadając zwyczajny…

…

Załamuje się na ostrzu żyletki świetlisty promień… Na zaparowanym lustrze wypisane
palcem:

„za późno…

… za późno…”

(Zaciskam mocno powieki.
Rozwiera się przede mną obraz nieznanego malarza-marynisty „Ciśnięty przez los”.
Na zdradliwym, kamienistym brzegu ociekające morską pianą wzburzonych fal,
roztrzaskane szczątki pradawnego galeonu…)

…

Zamknięty w oktawie dni, gdzie ostatni jest powtórzeniem pierwszego…

Który to dzień tygodnia?
„Ósmy dzień” – synonim nadaremnego czekania na nieosiągalną chwilę, która jest daleko,
poza
czasem…

…jej spełnienie –
to
– Raj…

…

… szare niebo rozdziera krzyk…

(Włodzimierz Zastawniak)

***

Octavarium – jest to ósmy album muzyczny (studyjny) amerykańskiej grupy Dream Theater. Album został wydany w 2005 roku.

https://www.youtube.com/watch?v=xJinRZkANVs https://www.youtube.com/watch?v=XYV8Zt2k0RQ

autor

Arsis

Napisany: 2020-02-06 Dodano: 2020-02-07 01:09:52

Ten wiersz przeczytano 877 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie