Oczekiwanie

W poświacie nocy wychodzę na zewnątrz,
lunatykuje, bo tylko wtedy,
przez zasłony czasu dostrzegam,
rozmawiam, tulę, obsypuje pocałunkami,
jakąś postać,
uwikłaną w niewidzialną pajęczynę
zmartwień, troski,
przekonany czuciem, intuicją,
postać to ty,
wpadam w niemy zachwyt,
układając ścieżkę, z szeptu mego głosu,
mówiącego pragnieniem,
przytulam uczucie do słabości,
odpędzam demony panoszące się w
podświadomości,
chwytam za twą dłoń, obejmuje ustami,
chcę czuć smak jak najdłużej,
odkrywam smutek patrząc ci w oczy,
widać w nich oczekiwanie uśmiechu,
bólem udekorowanego,
biorę w ramiona,
wtulam niepewność,
przyjmuję prawdziwą dawkę goryczy, żalu,
zaklętą w życiowym obrazie,
prześladującym ciebie,
zrzucam go z ściany niemocy,
zamieniam na portret pełny przywiązania,
umieść w nim potknięcia,
wyjdź na zewnątrz rozgoryczenia,
pokaż się,
ubrana w najlepszą sukienkę,
uszytą z mojego do ciebie miłowania,
nagle brzask rozpędza nocne zamierzenia,
koniec lunatykowania,
budzi do dnia dzisiejszego przekonaniem,
snu przekazałem czucie,
dające wytchnienie,
chcę być twoim do lotu w górę zachęceniem,
jestem na uboczu oczekiwaniem,
na zainteresowanie,
byś mogła przelać swoje obawianie,
wstać z przyklęku,
móc dotknąć znów wszystko bez znamion lęku.

autor

Petrus Q.

Napisany: 2017-04-27 Dodano: 2017-10-26 23:33:14

Ten wiersz przeczytano 769 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie