oczy

Dobrze jest czasem
Wstać o świcie i zastygnąć w oknie,
Patrząc jak budzi się życie.
Jak tlą się kruche nadzieje,
Chociaż wydawałoby się,
że nic się nie dzieje.

Lecz w tym niepozornym ranku,
Kiedy świat trwa jeszcze w bezruchu.
Stoją w każdym oknie
Ludzkie tęsknoty,
Czekając na słońca promienne pieszczoty.

Co tchnie w nich życie,
Rozbudzi, rozgrzeje wszystkie nadzieje.

Ile tych oczu wszędzie,
Czy każde z nich szczęśliwe będzie?
Czy znajdzie w czyimś spojrzeniu
Odbicie swego spojrzenia.
Chwilę ciepła, radości,
Może marzeń spełnienia.

Każdy z nas wypatruje takiej bratniej duszy,
Która da otuchę, czasem lęki zagłuszy.
Wesprze słowem , gestem , uśmiechem,
A ono rozejdzie się radosnym echem.
Z całą siłą smutki rozkruszy.
By wszystkim w koło było cieplej na duszy.

Wiec spójrz jak niewiele trzeba ,
Aby o poranku wstąpić do nieba,
Podajmy komuś ciepłe spojrzenie,
Uśmiech przelotny…
Który da w chwilach słabości wytchnienie.
Może na budzący się ranek, radość i zadowolenie…

autor

Wiolinka

Dodano: 2010-03-18 14:12:36

Ten wiersz przeczytano 930 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie