Oczy Twe...

oczy twe...
czarne!
jak czarna jest otchłań świata,
marne!
jak marna jest ludzka nadzieja
a jednak wierzysz!
ziemska istoto z gliny zlepiona
ze lepszy będzie świat
ze na szubienicy ostatni zostanie stracony kat!
ból...
ból nadzieji,miłości niespełnionej
tej prawdziwej wiecznie utraconej
ty upadasz...
jak ciało bezwładne
upadasz...
podnosisz rekę,nogę,głowę!
otwierasz oczy i widzisz świat
zaczynasz żyć na nowo
tak codziennie szaro bezkolorowo
w ciemnej palecie barw...
zasypiasz...
wtulona w szary sen
wstajesz...
żyjesz czekając na lepszy świat
by twe oczy nie były czarne!
by nie byly tak piekielnie marne!
by twoje serce nie bylo jak...
słońce czarne...
jestes piękna, jedyna, cudowna
bez powrotnie zatracona
uwierz ze żyjesz!
nie grzeb nadzieji zanim sie nie narodzi
los za nos cie wodzi
uwierz ze lepszy bedzie świat
tak sie da

dla natali aby zawsze miala nadzieje

autor

kamilos_

Napisany: 2004-12-20 Dodano: 2005-08-08 03:17:37

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie