Od do - płomień

Hej, płoną znicze, miliony,
hej, w sercach echo kołacze
o zmarłych żywo, na stronie
ktoś cicho westchnie, zapłacze,
człowiecze nie bądź strapiony.

Hej, płonie w ludziach nadzieja,
że jasność czarne rozproszy,
więc tli się światło, rozwiewa
smętność wszelaką i płoszy
smutek pomiędzy drzewami.

Hej, życie jest niczym iskra,
trzeba powietrza i dmuchać,
i chuchać, niechaj ogniska
płoną, bo zgasi kostucha,
nie pożałuje Matyska.

Hej płoną znicze, miliony,
hej w sercach echo kołacze,
że tyle ciał już uśpionych,
a my idziemy na spacer,
prowadzą ścieżki i drogi...

autor

marcepani

Napisany: 2019-11-01 Dodano: 2019-11-01 17:22:03

Ten wiersz przeczytano 1116 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie