Od narodzin do śmierci

Z obłoków rozkoszy staczam sie na grunt,
gdzie wszystko jest zimne,
gdzie ściele się trup
W okrzykach rozpusty przemierzam bezdroża,
by resztakmi sił dopełznąć do morza.
W jego krwawej toni, zmagana przez fale
wzrokiem szukam lądu
topiąc się niedbale...
Rano, po przypływie podnoszę powieki -
przede mną kraina skazanych na wieki;
bez wyrazu twarzy tubylcy bezwolnie sieją ziarno strachu, modląc się o wojnę.
Czuję ból w ramionach - wyosną mi skrzydła!
Odlatuję w przestreżeń, choć pogoda dziwna...
Zraniona w serce wyrzutem sumienia ląduje boleśnie na ostrych kamieniach.
Tu jest moje miejsce, tu spotkanie pewne,
śmierć mnie oczekuje, więc o czasie będę.
Upewniam się jescze: to miejsce, ten czas
wiedzę postać czarną i padam na twarz...

autor

La muerte

Dodano: 2004-06-25 15:45:48

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Toniczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie