Od nowa
ja, ubrana w codzienność
jak w suknię zniszczoną i ciemną
nie chowam łez płynących
jak niebo płaczące nade mną
kiedy codzienność ze mnie opada
ubierz mnie w słowa
bo naga stoję przed tobą
wyzuta z uczuć, od nowa
jak drzewo kwitnące opodal
otul mnie krwawą czerwienią
kiedy kwiaty opadną
oplotę się czernią i bielą
od nowa
znów będę jak drzewo bez kwiatów
wierząc, że nie jest to końcem
ślepo schronienia szukając
pod cyjankowym słońcem
autor
xcheriex
Dodano: 2010-07-06 13:54:42
Ten wiersz przeczytano 482 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Bardzo podoba mi się klimat jaki stworzyłaś,,,ubierz
mnie w słowa".... :)