Od początku

Widać już miejsce do
którego zmierzam…

Muszę jednak zacząć od początku
Nie, wszechświat już mnie nie
Interesuję – wielki wybuch?
Tylko ten z kapiszonów

Więc najpierw były
Uczucia: miłość – przyjaźń
Przegryzające się jak wilki
Z obcych sobie stad

Żadne nie przetrwało
Próby czasu: mojego jedynego przyjaciela
„Ojcze, zbudowałeś swe imperium
na piasku”

Powiedziałem kiedyś w żartach
Zaśmiałeś się w głos
Zegar przyznał mi rację
Teraz żałuję

Czy były jakieś wartości?
Tak: dobro, prawda i piękno
Nie: tylko nikczemność
Sam nie wiem
Czy to takie ważne?

Estetyki, polityki
Kuchnia i moda
Wiadomości i fakty
Prawo i ruchy obywatelskie...

Idąc teraz do miejsca
W którym zbudowałem wieżę
Z wszystkiego, z wszystkiego
Od początku

Mojego labiryntu, grobowca
Jedynej pamiątki
Pozostałości
Zbudowanej tymi neuronami
dla siebie, dla was

Stoję na szczycie tej wieży
-czystej imaginacji-
Wiem jednak że ona istnieje
Czego nie mogę powiedzieć o sobie

autor

Poukładany

Napisany: 2018-07-14 Dodano: 2018-07-14 03:00:35

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie