Od (początku), aż do końca

Od początku aż do końca,
mój początek jest jak promień słońca, rozświetlił wszystkich moim pojawieniem
w tym początku tylko drzemie,

budzę raz na jakiś czas
a gdy krzyczę, to jak by szumiał las.

Swą radością uśmiech dałem,
moim bliskim, przez ten okres dorastałem.

Wspomnień wielkość w mej pamięci
z braćmi w piłkę a z siostrą, jak to
z siostrą, czasem było ostro,

lecz rodzice tłumaczyli,
proszę, starajcie się być dla siebie mili,

z resztą kiedyś i tak to zrozumiecie, gdyż nie wiecie, że się kochacie przecież.

Przyszła szkoła, czas nauki,
nie znosiłem, w mojej głowie same luki,

lecz to wszystko już przetrwałem
i po czasie zrozumiałem,
że to było mi potrzebne w życiu moim, bo jak mają cię za głąba, to naprwdę boli.

Teraz wszystko jest w porządku, może trochę się spóźniłem,
ważne że to nadrobiłem,
nie uważam się za tłuka,
w mojej głowie jest nauka,

teraz wiem że cały czas trenować muszę, by kondycja pchała duszę.

Przyszła miłość niespodzianie,
na początku żyłem dla niej,
chudłem tyłem w kłótniach i radości, jak to w związkach złość i miłość gości

i do tego też dorosłem, przyznam szczerze że początki były ostre
w końcu miłość dała ulgę już do końca za nią pójdę,

wiem że w życiu swoim,
chcę coś stworzyć, to nie boli,

chcę już sprawić szybsze serca bicie, kiedy przez tą miłość powstanie nowe życie.

Pętla zacznie się na nowo
z tym że to ja będę mej rodziny głową

„Mama, Tato rację mieli,
by swym sercem się podzielić"

autor

wasky

Napisany: 2013-11-24 Dodano: 2013-08-24 17:10:43

Ten wiersz przeczytano 1415 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie