Od starości nie sposób uciec

Pozdrawiam rówieśniczki i rówieśników dołączając życzenia, jesień nie tylko w przyrodzie

Wracałem do domu spacerkiem o zmierzchu,
lampy latarń błyszczały i kąpały się w kałużach
Myślami błądziłem po mym długim życiu,
pod stopami jedna mała kałuża – druga duża

Spoglądam w przepastną jej otchłań,
lico w nim jest mi znajome
Twarz od lat młodzieńczych znana,
dziś jakby inna z czaru i uroków,
cząstki skradzione

Twarz moja, lampa migająca w kałuży,
w nim i blask księżyca, to widzę oczyma
Wszystko wolno ostrość traci,
wiat zmarszczył lustro, mnie już tam nie ma

Mijam kałuże, z wolna myśl mi dociera,
Ile jest warta chwila, gdy wiatr wszystko zmywa
Tą chwilą była cząstka mego życia,
widziana w lustrze kałuży

Życie było,
minęło z lat młodych,
weszło w piękno i niech mi się dłuży

W tym pięknie pragnę,
i będę malował życie w kolorach begonii
Zegar niech sobie dalej tyka,
a serce moje jak dzwoniło,
niech dalej dzwoni

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2017-09-17 Dodano: 2017-09-17 07:07:47

Ten wiersz przeczytano 275 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie