Oda do Angeliki...
dedykuję ten wiersz osobie,o której z każdym dniem zmieniam zdanie
Ona oczami innych patrzy na świat,
Własnego charakteru,świadomości jej
brak.....
Jest jak kwiat przekwitnięta,
Przeze mnie jeszcze niepojęta....
Na imię ma Angelika,
A osobą,która o niej pisze to ja
Monika....
Ona traci prawdziwą twarz podczas wschodu
słońca,
W dzień jest fałszywa bez końca....
W moich oczach z każdym dniem traci coraz
więcej barw,
Ona jest jak film,który został powycinany z
najlepszych kadr.....
Angelika jest dla mnie nieodgadniętą
kartą,
Jest osobą sympatii niewartą
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.