Oda do Bejowicza (poety)

"Poezjo - ty co uskrzydlasz
Otul mnie swym natchnieniem
Bądź mi muzą Apollina
Pozwól mi stać się Poetą"

Zagubiony w otchłani myśli
próbujesz z nich wykrzesać westchnienia
Inwencją twórczą siegasz do czeluści
by ożywić nawet martwe drzewa
Czerpiesz soki z każdej mrocznej chwili
Przejaskrawiasz prawdę szukajac w niej dobra
Jesteś harpią, sępem tragedii
Jesteś zwiastunem i wieszczem, wolnością słowa.


"Poeta - to brzmi dumnie"

pozdrawiam wszystkich co piszą i starają się wykrzesać ogień poezji w swych słowach, dla tych, których wiersze urzekają pięknem, subtelnością, pomysłem, ale też i dla tych, którzy dopiero sie uczą, szukają własnej inwencji twórczej

autor

m@gik

Dodano: 2006-02-19 21:10:48

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie