ODA (do bólu) część 1

Och żądzo młodości, wszechmocny żywiole,
Ty zetrzesz w proch wszystko, co spotkasz na drodze,
Ty zniszczysz mój spokój tworzony w mozole
A serce zostawisz w nostalgii pożodze.
Tyś moją wyrocznią, zbawieniem mej duszy,
Jedyną mą siłą silniejszą od snu,
Tyś żródłem rozkoszy, wulkanem katuszy
I nikt cię nie przegna i nic nie zagłuszy.
Ty piszesz miliardy życiowych powieści,
Być może banalnych i zwykłych jak ta,
Lecz teraz spróbuję na stronach tych streścić
Wspomnienia mej duszy rozdartej do cna.
Choć powiesz, że wtórność miłosnych historii
Już nudzi od wieków i ojca i syna,
Dle tego, kto przetrwał w tęsknoty agonii,
Przeżyta historia jest jedna, jedyna.
A może też znajdziesz w historii tej krótkiej,
To, czego dzisiaj tak bardzo ci brak,
Co odleciało, jak sny o poranku
Wraz z niemym echem utraconych lat.

autor

Ademir

Dodano: 2007-01-27 21:52:24

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie