Oda do przyrody
Przyrodo ile trzeba Cię cenić,
Aby Cię docenić.
Ten tylko się dowie
Kto Cię stracił.
Dziś piękno widzę Twoje
Przed sobą.
Widzę i cierpię,
Bo umieram wraz z Tobą.
Twoje powietrze zanieczyszczone,
niszczy Cię.
Twoja ziemia zaśmiecona,
szczeci Cię.
Twoje wody brudne,
zżerają Cię.
Kto wesprze Cię w potrzebie?
Kto ulituje się?
Póki Ty żyjesz
My żyjemy wraz z Tobą.
Marny koniec wszystkich
Wraz ze śmiercią Twoją.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.