oda do psa

oto jest oda do psa
który pieskie życie ma
rodzi się w psim miocie
w dzieciństwie śpi przy kocie
nie dla niego kiełbasa
je od sasa do lasa
co tam spadnie ze stołu
w miskę bez protokołu
głodny przez całe życie
wolności pragnie skrycie

ale w domu niewoli
mimo strapień niedoli
zawsze wierny panu jest
bez powodu taki pies
pan docenia wierność psa
i nie czyni jemu zła
i nie wiesza na nim psów
i nie szczerzy swoich kłów
kija nie znajduje gdy
zbyt frywolne będą psy

czasem wkurzy pana los
huknie całujże mnie w nos
będzie potem jak pies zły
mogą mu wyrosnąć kły
wsłuchany w zew natury
odejdzie od kultury
we francuskich piesków tle
czułby się naprawdę źle
będzie wolał zejść na psy
co na karku mają łby

gdy poczuje w sobie psa
dobra dotknie no i zła
nim mu przejdzie cała złość
niech odwiedzi go ten gość
ów diogenes z beczki grek
nie pies przecież ale człek
wiedział dobrze jak chce żyć
by cynikiem w życiu być
aleksandra króla znał
radę mu niejedną dał

oto oda jest do psa
co człowieka w sobie ma
i po ludzku żyje ten
który zwie się psem

autor

annapelka1

Napisany: 2017-08-19 Dodano: 2017-08-19 15:15:28

Ten wiersz przeczytano 1308 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie