Oda do radości, mądrości i do Niej
O radości i mądrości
Które rzadko przychodzicie
Bądźcie u mnie już na zawsze
Będzie fajnie, zobaczycie.
Bądźcie także u niewiasty
Która dzień umila mój
By nie miała męk i smutków
Powiększała uśmiech swój
Kolorujcie każdy dzień Jej
By wesoła była zaraz
By miłością i słodkością
Darowała mnie już teraz
O kim mowa, zapytacie?
Ja tu wcale nic nie knuje
Wszak jest jedna tylko taka
Która na to zasługuje
Pięknem swym rozjaśnia ciemność
A Spojrzeniem goi rany
Wielką mocą ciepła swego
Leczy wszelkie przykre stany
Czy już teraz jest wiadomo
Kogo autor w myślach chowa
Okej, zdradzę tajemnice
Łobuzie kochany, to o Tobie są te słowa.
;*
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.