Oda do Vody

Na zdrowie w tym korowodzie...

Tyle kwiatów na tym świeceie.
Tyle modłów odprawionych.
Tyle płaczu i lamentu za zgubionym kwieciem...
Tyle wódki już wypitej,
(Co nam mordy krzywi)
Tyle chmielu w żyłach płynie
(Co w Noteciu brudu)
Tylko tyle nam brakuje:
żalu,
smutku,
troski.
Tylko tyle...
Pocóż wiecej?
Wiem!
Aby wódki chlać móc wiecej!
Aby życie przepić całe
I od trosk doczesnych złudzeń
Uciec w kryształ biały Vody.

autor

Azmed

Dodano: 2006-12-10 22:53:25

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie