Oda do wschodzącego Słońca

Ty, co wschodów słońca nie cenisz za pokaz,
spadające gwiazdy stawiasz wyżej sobie,
w hierarchii wrażeń, doznań wspaniały okaz,
mrugnięcie gwiazdy celuje ku Tobie?

Bez farb jedną kreską namalować kometę,
bezbarwne oblicze mijającego płomienia,
ich można rzucać tysiące na stertę,
tak szybkie, że nie potrzebują streszczenia…

Wschody Słońca, koncert, wena, wytchnienie,
powoli… powoli… ujawnia swe płomienie
jasna noc, początek dnia, do nieba westchnienie,
do czegoś tak pięknego nie mówi się ,,oj nie, nie”.

Chciałbym żeby nie było gwiazd spadających,
one tylko zabierają ze sobą marzenia,
przy wschodzie marzeń pełno ku górze się pnących,
można marzyć, myśleć, spełniać niespełnione,
doznać czegoś co było upragnione,
w tym czasie niemożliwego nie ma,
i tak aż do pełnego słońca objawienia….

autor

rav

Napisany: 2009-04-26 Dodano: 2009-11-21 01:54:26

Ten wiersz przeczytano 1042 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie