Odbicie
Człowiek z lustra przestał się śmiać,
Patrząc mu w oczy zaczynam się bać,
Wygląda znajomo, tylko, że za stary,
Czy to magiczne szkło sprawia czary,
Witaj – nie odpowiada, nie rusza ustami,
Podaje mu dłoń, nie rusza rękami,
Stukam w szkiełko, brak reakcji,
Lustro pęka, to czas iluminacji.
autor
Pan_Michał
Dodano: 2014-10-04 20:05:48
Ten wiersz przeczytano 396 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Podoba mi się Twoja refleksja.Jest
oryginalna.Pozdrawiam:)
Podoba mi sie:-) dobrze sie przejrzyj na pewno
rozpoznasz ta postac:-) pozdrawiam
Ciekawy utwór.
Refleksyjnie,choć trochę smutno:}
Spójrz jeszcze raz uważnie w lustro, uśmiechnij się
szeroko, a na pewno człowiek z lustra odpowie tak
samo.
Dobra,życiowa refleksja.