Odbicie lustrzane
Słabością dzień ubieram nagi
jak człowiek smutkiem obarczony
gorączka dłonie bólem trawi
i śmiech wciąż słyszę czyjś złowrogi
to szloch wyrywa smak westchnienia
i galopuje snem szalonym
samotność serce w mrok zabiera
i patrzy wzrokiem rozmarzonym
miłości zręby rozrzucone
upadłe lśnią posępne chwile
wspomnienia dawno już zamglone
znów ból mi życie smutkiem szyje
wciąż słyszę w głowie te pytania
dlaczego szept sam gdzieś umiera
i mroczny obraz się wyłania
w kogoś innego się zamieniam
Komentarze (8)
smutny to prawda ale podoba się:)
Jak zawsze Twoj wiersz jest...taki Twoj. Ten styl
poznam wszedzie :) Bardzo ladny.
dlaczego połącz ... smutne odbicie lustrzane
odzwierciedleniem duszy ... dobrze się czyta wiersz
kazdy posiada swoje demony z ktorymi musi sie zmagac
... interesujacy wiersz
Stan ducha odzwierciedlający chmurną rzeczywistość.
Smutny wiersz
W ciekawy sposób dostrzegłeś jedną ze stron życia.
Choć nie jest ona koniecznie tą upragnioną jednak
dostrzegam w niej nadzieję, że po znalezieniu
odpowiedzi zamienisz się, ale z pozytywnym skutkiem.
Pozdrawiam:)
Dobry wiersz. Jak zwykle...
Ciekawy wiersz, skłania do refleksji Pozdrawiam