W odbiciu tafli lustrzanej

Patrzy się na mnie
Tym dziarskim spojrzeniem
Jej śmiech głośno
Odbija się od ścian...

Śmieje się ze mnie...
Z niedoszłych marzeń...
Z wielkich nadziei...

Ta sama ja
Trochę starsza
Drwi z moich łez

Potem wstaje...
Bierze sznur...
Wiesza go pod sufitem...

Tym samym wzrokiem
Wciąż się śmiejąc
Wskazuje rozwiązanie...
Już wchodzi na krzesło
A ja...

Podchodzę do lustra
Chwytam jej dłoń
Przytulam mocno do siebie
Zamieniam miejscami...

Ostatnie pożegnanie...

Już jej nie zobaczę
........................................... ...............

Rozbiła lustro...

autor

{)i(}_Motylek_{)i(}

Dodano: 2007-06-16 08:06:15

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie