odbity od dna
poznał dno
dotknął
odbijając się z krzykiem
i goryczą na języku
zapłakał do wewnątrz siebie
starym wierszem
wchodząc w nowy zmysł
wzroku i słuchu
autor
Mirabella
Dodano: 2016-03-16 00:46:52
Ten wiersz przeczytano 889 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
daje do myślenia...
przesyłam pozdrowienia :)
Czy to o mnie ? Tak bym to napisał,ale nie napisałem .
Pozdrawiam
Trudny do zrozumienia, choć optymistyczny. Pozdr.
Oby do niego nie powrócił, super refleksja. Pozdrawiam
serdecznie Mirabello:-)))
Dobry wiersz, a może tak bez "siebie" w piątym wersie?
:)
:) Mirabella bardzo interesujący wiersz
A to już milowy krok do przodu. Czyż nie tak?
/zapłakał do wewnątrz siebie/ super
super:)
Ciekawa refleksja:)
wymownie... dać sobie szansę na nowe życie, obudzić na
nowo zmysły - pięknie jest obudzić tyle dobrej
energii...
Poruszający refleksyjny wiersz
pozdrawiam
Czasem komuś .. uda się odbić od dna ..podnieś z kolan
i z dobrym słuchem ..patrząc w dal .
Dobra refleksja. Miłego dnia Mirabelko.
Jeśli życie podkłada nam nogę-to się przewracamy ,ale
musimy się podnieść ,to samo jest z zaliczeniem
dna-też musimy się odbić bo inaczej na tym dnie
zostaniemy na zawsze.Odbicie jednak wymaga
odwagi,uporu i myślenia pozytywnego ,że dam radę i
musi być lepiej.Miniaturka z super
refleksją.Miłego...