Odchodzę...

Odchodzę tylko na chwile, na jeden moment w dal,
Mą nieobecność utopisz szybko w zduszonym krzyku sierpniowych fal,

Odwracam głowę kolejny raz, lecz wszystko już spakowane,
Postanowienie wiąże moc, więc idę, zamykam bramę,

Odchodzę tylko na chwile, powtarzam sobie w ciszy,
Gdyby to miało jakiś sens, a tak...wiem, że nie usłyszysz,

Szybsze serca bicie, i myśl, zagłuszą kroki
Nie chcę już dalej w tym miejscu trwać, gdzie nie mam własnej opoki,

Gdzie serce tylko w pustce drży i wciąż życiem strwożone,
Boi się zabić mocniej i stracić kłamliwą ochronę,

Tarczy, ukutej przez umysł, przybranej przez serce,
Więc przymusowo wybieram życie na wiecznej poniewierce,

Odchodzę tylko na chwilę, naprawdę odchodzę do końca...
Bo już nie widzę w świecie tym radości, ani słońca,

Bo już nie czuję twych słów otuchy, co kiedyś mnie wypełniały,
Bo nie potrafię, nie umiem...czuję się taki mały,

Ty widzisz, że mnie nie ma...nie płacz...mnie nie ma już,
Maleję z każdym mym oddechem, a duszę mą zakrywa kurz...

Odchodzę tylko na chwilę, odchodzę do końca naprawdę...
By zniknąć lub zginąć, a może odnaleźć prawdę.

autor

victoria_sophie

Napisany: 2008-04-06 Dodano: 2008-04-06 12:01:45

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie