Odchodzi jesień
Natura zawisła
wyzionęła ostatnie tchnienie
purpurą zalała
dotychczasowe istnienie
odcienie żółte czerwone brązowe
jak kwiaty porozrzucała
choć tyle miała przepychu
a już ginie w otchłani
coraz więcej brunatnej czerni
i deszczu budzącego melancholię
spazmatyczne chwile,
takie zamyślone
szum unosi się to znów znika
i znów martwa cisza
listopad coraz bliżej
dzień za dniem umyka
O jesieni niepojęta
przemijająca jak burza
jak życie człowieka
Komentarze (52)
Przepiękny wiersz. Byle do wiosny.
Pozdrawiam serdecznie.
I mnie się podoba stwierdzenie -
O jesieni niepojęta
przemijająca jak burza
jak życie człowieka - trudne jest czekanie na wiosnę
jesien przemija jak zycie
ladne,
pozdrawiam
Panta rhei...:)))
,,O jesieni niepojęta
przemijająca jak burza
jak życie człowieka''
Ładnie
Pozdrawiam serdecznie
Tak jak wszystkie pory roku, pozdrawiam pięknie
Jesień-jesień...powiedz jak to jest...
Pięknie jesiennie... pozdrawiam... dziękuję za milutki
komentarzyk u mnie
a u nas jesień nie powiedziała ostatniego słowa,
drzewa gubią liście ale słoneczko świeci aż mrużyć
oczy trzeba, serdeczności Grażynko
Nie tak bardzo odchodzi, u nas w pełni sił, schładza,
grozi szumem drzew, ciemnym niebem i kroplami zimnej
wody o parapety bębni.
Znowu Twój smutny wiersz przeczytałam Grażynko i nad
nim się pochyliłam
Serdecznie pozdrawiam życzą pogodnej nocy
Nie mogąc zostawić drugiego głosu pozostawiam swój
ciepły uśmiech :)
Znowu Twój smutny wiersz przeczytałam Grażynko i nad
nim się pochyliłam
Serdecznie pozdrawiam życzą pogodnej nocy
Nie mogąc zostawić drugiego głosu pozostawiam swój
ciepły uśmiech :)
Oj tak,oj tak Grażynko.Piękny wiersz,z serca Cię
pozdrawiam i dziękuję :)
Jesiennieje nam jesień, a zima chce ją schować w swoją
kieszeń - a może jeszcze nie?
Pozdrawiam!
Dziękuję. Miłego weekendu wszystkim
życzę.
Piękny choć smutny wiersz . Pozdrawiam ciepło . Głowa
do góry za niedługo znów będzie wiosna i nowe życie .