Odchodzi od nas jesień
„Rozpędzone promienie jesieni dotykają mnie , bym o nich pamiętał za chwil parę staną się zimowymi innymi białymi , białymi „
Odchodzi od nas jesień
„Rozpędzone promienie jesieni
dotykają mnie , bym o nich pamiętał
za chwil parę staną się zimowymi
innymi białymi , białymi „
Promienie mnie oplotły , mówiły wiele
słów
martwimy się ze odchodzimy
ale wrócimy do Ciebie znów
Dotykam ręka włosów na swej siwej głowie
ogrzanej słońcem jesieni,
która już z zima po słowie
Panią zimę, jesień już wita, dłoń jej
podaje
rok w rok to rozstaje
Jesień nocą dziś odchodzi , w jej oczach
smutek żal
Pani ,zima bielą napuszona , na tron biały
siada
od ludzi, od dzieci kwiaty dostaje
Będzie siedziała na tronie białym
śniegiem w koło prósząc
nie za długo, wołając inną panią
zielenią kusząc, kusząc
Dopóty jest ta piękna biała pani,
ubrana w tiule nie znoszącą czerni
będzie wszędzie chłodno, mroźno
tylko sprawi radość bawiąc dzieci
Ta radość i nam się udzieli,
w bieli będą święta i śpiew anieli
Pani zima wszystko pozakrywa biała czapą
to sama co rok wcześniej czyniła
przyjdzie inna pani , ta w sukience
zielonej
ciepłem słońcem, czapę zmienia
Rozpędzone zimne promienie
bo zimowe od dziś jest na niebie słonce
dotkną mnie jakby niechcąco
niby ogrzeje , ale nie za wiele.
Założę barwną czapkę, naciągnę ja mocno na
uszy
będę czekał zieleni - gdy kra na rzece
ruszy
Potem będzie wiosna
lato pewnie też ze swym ciepłem
przyjdzie
Obiecała mi jesieni ,że wróci
bym się nie martwił, że będzie
Dziś mówię do promieni jesieni
do widzenia, minie chwilka mała
znów będą złote liście, i owoców kiście.
Autor:knipser
każda pora roku ma swój piękny czas, kocham tą która jest dziś, właśnie teraz
Komentarze (1)
Przepiekny wiersz,melancholijny.A ta dedykacja.
Wzruszylam sie