Oddaj!
Oddaj mi tę część Twojej duszy,
Która zawodzi melodią księżyca
I wilka ... płaczem dziecka ...
Trzymanego przy piersi matki ...
Wiatrem odpychanego ku ciemności
nieznanej.
Oddaj !!! ... to moje !!! ... nie czuj
tego !!!
Bo to moje i bardzo boli ...
Jak sól na ranie krwią podnoszona.
Oddaj !!!... bo to nie Tobie dane jest
płaczem
I wyciem skierowanym do gwiazd,
Odczuwać, to co boli, piecze, drażni i
topi.
Ty zaś jesteś delikatna, jak tęcza
kolorów,
Ustami pięknej otchłani, smakiem oddana.
Jesteś światłem i aromatem dla tych,
którzy
Szukają blasku uczuć na łące dnia i nocy
życia.
Jesteś powietrzem, wodą, ogniem i
ziemią.
Jesteś ciepłem duszy mej i tych, którzy
pragną miłości.
Wiec bądź … i oddaj mi to co kłuje,
boli, drażni i dławi.
To jest moje!!!...
Jak księżyc schowany w uśmiechu dnia.
I ja tak się cieszę.
Widziany tylko dzięki promieniom SŁOŃCA.
MAG MAGi
Komentarze (3)
wiersz czyta się z zapartym tchem.Ujmuje zmysłowością
i tym czymś co trudno nazwać.
Wiersz ten mógł napisać tylko ktoś, kto poczuł smak
miłości, bólu rozstania, pustki i większej od
najsileniejszego uczucia miłości życia i pragnienia
zarazem.
Autor żyje, pragnie i żyje pragnieniem.
"I ja tak się cieszę" to wyjątkowe...
piękny wiersz...tak pełen uczucia... ognia...zawsze
czytając go, przyjmuję go całą sobą, bo tylko tak może
być odbierany... gdy piszesz, że boli i mnie boli, gdy
kończysz wiersz czuję spokój...radość...jest pełen
siły i wrażliwości...tylko tak kochać i tylko tak być
kochaną... tak na prawdę żaden przymiotnik nie odda w
pełni jego czaru...